تقسيم بندي همخوان ها، از جهت اختلافاتشان در چگونگي توليد و اختلافات تهران صفیر  حاصل در صداهاي توليد شده، مدنظر است. اصولا گفته مي شود همخوان آوايي است كه هنگام توليد آن، در نقطه اي از دستگاه گفتاري، گرفتگي يا تنگي وجود د ارد. اين امر به دو گونه ميسر است؛ 

راه عبور هوا به كلي مسدود باشد(مكانيسم بسته)
راه عبور هوا به گونه اي باز باشد كه هوا به طور پيوسته به بيرون جريان داشته باشد (مكانيسم باز)
بنابراين در مورد همخوان ها، برحسب نحوه ي توليد آنها و جايگاه توليد و اينكه آيا تارهاي صوتي در هنگام توليد آنها مرتعش مي شوند، مي توانيم آنها را شناسايي كنيم، به طور كلي مي توان گفت همخوان ها نسبت به واكه ها سريع تر توليد مي شوند. البته در ادراك واكه ها و همخوان ها نيز اختلاف وجود د ارد. البته اغلب همخوان ها براي توليد و ادراك، به واكه ها وابسته هستند. واكه ها مي توانند به تنهايي توليد شوند ولي توليد همخوان هاي انسدادي نياز به همراهي واكه ها دارد. اصولا مي توان واكه ها را تفكيك كرد ولي هيچ راهي براي تفكيك همخوان ها وجود ندارد.
شايد به صورت كلي بتوان گفت واكه ها صداهايي بنيادي تري هستند. عملا صداهايي كه توسط نوزادان توليد مي شوند، شبيه واكه ها هستند. تفاوت اساسي واكه با همخوان اين است كه همخوان با لرزش تارهاي صوتي و بدون لرزش تارهاي صوتي ايجاد شوند در حاليكه واكه ها تقريبا همواره با لرزش تارهاي صوتي توليد مي شوند. به نظر مي رسد درك واكه ها به نحوي نسبت به همخوان ها آسان تر باشد.